Narzędziem, które wprowadziłem w pierwszym wpisie jest podział motywów działania polityka na cztery klasy:
• Kompleksy
• Zyski
• Ego
• Służba.

Warto abyś potrenował ocenę tego z jakich zbiorów motywacji korzysta dany polityk. Nie chcę powiedzieć, że jest to banalnie łatwe zadanie, ale każdy z nas jeśli trochę sobie poćwiczy, to zacznie ostrzej widzieć takie zjawiska. Słowem ćwicz. Kiedy widzisz danego polityka odpowiedz sobie na następujące pytania:

1. który z powyższych czterech motywów jest u niego najsilniejszy?
2. który jest najsłabszy?
3. który z dwóch środkowych jest silniejszy?

No i masz już zrobioną swoją pierwszą diagnozę. Gratulacje!

Teraz narysuj sobie wykres kołowy i dołącz proporcje ujęte w procentach. Pamiętaj by suma = 100.

Pozostały ci jeszcze dwie czynności:

1. wpisz datę zrobionej przez siebie oceny
2. napisz w ilu % jesteś pewny trafności swojej oceny. To jest bardzo ważna czynność. Zawodowy diagnosta rozumie jak dobra jest jego diagnoza. Jeśli napiszesz 100% to czy oddasz swoje mieszkanie jeśli będzie inaczej?

Prawdopodobnie większość osób, która wykona to ćwiczenie poczuje pewien sposób niewygody i zrozumie, że nie jest to banalnie łatwe. Jest to zrozumiałe. Po serii dobrze robionych ćwiczeń przyjdzie większa wprawa. Bardzo wysoka skuteczność wymaga już treningu pod okiem doświadczonego diagnosty. Ale ten ostatni poziom kompetencji nie jest potrzebny aż tak wielu osobom.

A i jeszcze jedno. Nie dziel pochopnie się z innymi swoimi ustaleniami gdyż:

• mogłeś się pomylić i krzywdzisz diagnozowaną osobę
• mogłeś ją właściwie ocenić i krzywdzisz diagnozowaną osobę udostępniając tę diagnozę
• mówią że „krowa, która dużo ryczy mało mleka daje”
• i jeszcze jedno powiedzenie: „Ci, którzy wiedzą – dużo milczą. Ci, którzy nie wiedzą – dużo mówią”.

Poniżej zamieszczam  przykładowe charakterystyki motywów działania trzech wybranych polityków. Ich tożsamość  jest oczywiście starannie zamaskowana. I tak być powinno.

Ci mądrzy, dobrzy i szlachetni ludzie, którzy brzydzą się polityką

w pełni zasługują na to,

by rządzili nimi ludzie, którym oni na to pozwolili.

Kazimierz F. Nalepa

Mam jeszcze cytat, który powyższą myśl dopełnia:

Odpowiadasz zarówno za to zrobiłeś,

jak i za to czego nie zrobiłeś, choć mogłeś.

Nie pamiętam kto to napisał.

Oba króciutkie teksty są wykładnią intencji, które mnie skierowały w obszar prawdziwej polityki. Polityką, która się rozgrywa wewnątrz jak i na zewnątrz organizacji zajmowałem się od dawna ponieważ jest to zjawisko, które w istotny sposób modyfikuje procesy organizacyjne i silnie wpływa na ich „inżynieryjną racjonalność”. Jednak z coraz większą niechęcią a czasami nawet i przerażeniem obserwowałem wypowiedzi i działania z obszaru  tzw. „wielkiej polityki”. Ponieważ lubię kraj, w którym mieszkam i nie podoba mi się psucie tego co w nim dobre i zdrowe postanowiłem się włączyć na miarę moich skromnych możliwości.

Przede wszystkim za pomocą narzędzi ułatwiających samodzielne zrozumienie tego:

• co robią politycy
• dlaczego to robią
• skąd się bierze ich siła sprawcza
• jakimi strategiami i technikami się posługują.

Na tym się znam, gdyż od ponad 20 lat wykonuję takie analizy na potrzeby biznesu. Obszar polityki ma co prawda swoją specyfikę, jednak tylko powierzchownie. Zarówno narzędzia analizy jak i podstawowe procesy są niemal identyczne zarówno w wielkim biznesie (a w innej skali także w tym mniejszym) jak i w polityce. Zaryzykował bym tezę, że biznes jest prostszy i bardziej racjonalny. Ma też więcej stabilizatorów zapobiegającym szalonym eksperymentom i silniej oraz szybciej testuje rzeczywiste kompetencje graczy.

Dlatego w kolejnych wpisach będę publikował narzędzia i analizy pozwalające poprawić samodzielny osąd tego, co się w polityce dzieje.

 

Spis treści:
• narzędzia do rozumienia polityków
• cztery typy motywów do robienia polityki
• jak to wygląda w praktyce
• zacznij to stosować.

Polityką zajmuję się głównie w zakresie polityki organizacyjnej, gdyż każda organizacja jest miejscem jawnej oraz ukrytej gry o władzę i wpływy. To samo się dzieje także pomiędzy organizacją a otoczeniem. Na bazie wpracowanych na tym polu umiejętności i narzędzi do sprawnego działania postanowiłem zająć się polityką właściwą w tym kompetencjami polityków. Jest to o tyle istotne, że od tych osób silnie zależą nasz dobrobyt, atmosfera i relacje.

W ramach tego cyklu artykułów omówię kilka narządzi pozwalających lepiej zrozumieć z kim mamy do czynienia, a co za tym idzie czy takiego polityka wspierać czy też nie. Mam też nadzieję, że coraz więcej osób będzie widziało polityków bez złudzeń i zafałszowań. To bardzo pomaga w trzeźwym i racjonalnym podejmowaniu decyzji. Pozwala także przewidywać zachowania i ich konsekwencje.

Ponieważ polityka jest grą zespołową, to jej rezultaty tylko częściowo zależą od kompetencji i działań pojedynczego człowieka. Opisywanie i analiza złożonych systemów politycznych jest jednak skomplikowane i nie będę tutaj tego czynił. Zajmę się na razie narzędziami pozwalającymi lepiej rozumieć pojedynczą osobę. Jej uwarunkowania i możliwości działania w sferze polityki.

Pierwszym narzędziem, które zaprezentuję jest podział motywów działania polityka na cztery klasy:
• Kompleksy
• Zyski
• Ego
• Służba

Kompleksy
Ludzie mają kompleksy, nie tylko politycy. Są ona większe lub mniejsze. U części ludzi powodują one kompensacyjną potrzebę działania. To może być bardzo silny napęd. Kłopot polega na tym, że jest to napęd toksyczny. Ludzie, aby udowodnić sobie i innym, że nie jest tak jak „i tu wstawiamy dany kompleks” są wstanie bardzo skutecznie działać. Jeśli znasz kompleksy ludzi, to możesz zrozumieć motywy ich działań i pewnym stopniu przewidzieć ich zachowania.

Gorszy aspekt działań opartych na kompleksach polega na tym, że kompleksy są doskonałym narzędziem, za pomocą którego można manipulować ludźmi. Tak więc jeśli aktywność polityka wynika z kompleksów, które on w sobie przechowuje, to jest to równocześnie obszar gdzie jest on podatny na manipulację i wpływy. A to już ogranicza jego samodzielność i skuteczność.

Dobra wiadomość polega na tym, że możemy się pozbyć własnych kompleksów. Nie zawsze jest to banalnie łatwe jednak zawsze jest to możliwe.

Zyski
Drugim motywem robienia polityki są zyski. Dlaczego? Ponieważ jest tu dobry dostęp do władzy, informacji, pieniędzy i innych form korzyści. Ludzie, którzy tych korzyści chcą lub nawet ich pożądają idą działać w obszarze polityki.

Ego
Zdrowe Ego jest bardzo potrzebną strukturą psychiczną, która pozwala nam sprawnie odróżniać:
• nasze granice bycia
• nasze granice wpływu
• nasze granice posiadania.
Ludzie, którzy mają rozdęte Ego chcą być więksi niż są naprawdę. To zaś powoduje, że polityka jest dla nich atrakcyjna. Dzięki aktywności w obszarze polityki czują się oni ważniejsi, silniejsi, znani. Czują się naprawdę kimś.

Warto jednak pamiętać, że rozdęte Ego nie jest zdrową, silną i stabilną strukturą. Są z nią tylko same kłopoty.

Służba
Część osób traktuje działalność polityczną jak służbę. Niestety obecnie to słowo używani coraz rzadziej. A szkoda. Politykami o tym formacie byli między innymi Gandhi czy Nelson Mandela.

Osoba, która jest w polityce, gdyż chce służyć jakimś ludziom lub jakiejś sprawie odróżnia się sposobem działania. Na tym etapie jej motywy stają się mniej osobiste. Nie jest oczywiście wszystko jedno jakim ludziom i jakiej sprawie osoba ta służy.

A jak to wygląda w praktyce
Na bazie powyższych ustaleń powstają pytania:
• jakie są proporcje tych motywów w działalności klasy politycznej
• jak wygląda pakiet motywów u konkretnego polityka
• czy umiemy to określić

Zastosuj:
Naucz się odróżniać motywy z jakich ludzie działają. Kiedy patrzysz na nich i na ich działania zadawaj sobie pytanie o to, jakie motywy nimi kierują. Nawet jeśli na początku takie rozpoznawanie nie będzie proste to wraz z praktyką nabierzesz wprawy i zaczniesz dostrzegać to, co do tej pory umykało twojej uwadze.